خانه های آینده ساز خاموش ، ساکت ودر استراحتی طولانی

خانه های آینده ساز خاموش ، ساکت ودر استراحتی طولانی

 برخی ازناظران  سیاسی ، احزاب ، گروه ها و تشکل های سیاسی را به مثابه ی تنور تلقی و ارزیابی کرده اند . همان گونه که تنور داغ و افروخته می شود و وظایف محوله ی خویش را انجام می دهد از نظر آن ها احزاب ، گروه ها ، جناح های سیاسی ، تشکل ها و انجمن ها نیز در برهه های انتخاباتی چنین وظایفی را دارند. یکی از مقامات استانداری قم چندی پیش اظهار امیدواری کرد به زودی خانه ی احزاب و گروه های سیاسی انتخابات پیشرو را گرما خواهند بخشید وی خاطرنشان کرد فعالیت خانه ی احزاب استان قم در آستانه ی مجلس شورای اسلامی در سال جاری به منظور ایجاد شور و نشاط در انتخابات بر فعالیت خویش می افزاید. این اظهارات  واظهارات مشابه نشان می دهد که مسئولان و مردم منتظر و چشم به راه خانه هایی هستند که در چهار سال و اندی در سکوت مطلق بودند . حال باید ببینیم آیا در این وقت حساس ، خانه های احزاب کشوروازجمله خانه ی احزاب استان قم  پس از استراحتی طولانی بر خواهند خاست تا دیدگاه های خویش را درباره ی مسائل اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی بیان کنند ؟. بدین معنا که مسئولان ناکارآمد را زیر سوال برده ومسئولان پرتلاش را معرفی خواهند کرد ؟ آیا امیدی در بین مردم می آفرینند؟ جامعه ای که سراسر نیازمند به امید و نشاط است  آیا با تلاش خویش ذره ای امید و نشاط  به آن تزریق خواهند کرد.؟ بنابراین چشم های فراوانی منتظراند تاببینند این خانه کی سکوتش را می شکند و وارد نقد و بررسی عملکرد دولت و نمایندگان مردم می شود. گویا همه ، چشم به فعالیت و تلاش خانه ی احزاب دوخته‌اند تا ببینند ظرفیت آنان چه مقدار است . آیا  جناح ها و شخصیت های فعال سیاسی دارای مجوز برای برگزاری انتخاباتی پرشور تلاش خواهند کرد ؟ کی وازچه زمانی ؟ تا این که آحاد مردم بتوانند از نظرات گوناگون آن ها در حوزه ی سیاست ، در چارچوب قوانین تعیین شده بهره مند شوند. الان بسیاری از نخبگان وکسانی که خواهان پرشور شدن انتخابات هستند چشمشان را معطوف کرده اند به فعالیت های احزاب .آیا با این شیوه وسکوت می توانند شور و نشاط و شعف سیاسی در مردم ایجاد کنند و دستاوردهای نمایندگان پیشین را به رخ مردم بکشند و از مردم بخواهند در انتخابات شرکت کنند ؟. بدیهی است وظیفه ی احزاب سیاسی ارائه ی برنامه هاست .گروه ها و جناح های سیاسی باید فعالیت‌های موثری انجام دهند و برنامه تدوین کنند و اشخاص را در چارچوب برنامه برگزینند و از مردم بخواهند به برنامه رای دهند پس از مدتی هم این احزاب و گروه‌ها اگر طول عمری داشتند و سریع بعد از انتخابات به میل خود نابود نشد ند بپرسند چه مقدار از وعده‌های داده شده ، بدان عمل شده است. بدون شک طیف های سیاسی مؤثر در حال حاضر در جامعه عبارتند از اصولگرایان ، اصلاح طلبان ، اعتدالیان و مستقلان .  

این ها هم در خانه ی احزاب و هم درخانه «ملت» فعلی حضور دارند و پس از اتمام این دوره ی مجلس و آغاز انتخابات اتی همه ی این ها در انتخابات فعالانه شرکت خواهند کرد تاشاید بتوانند بخشی از حضورخودراحفظ کنند . گفته می شود در استان قم ۴۶ حزب و تشکل سیاسی وجود دارد که در خانه ی احزاب کم وبیش حصوردارند. چرا احزاب و گروه هایی که در استان قم فعالند درباره ی مدیریت ، مدیریت شهری ، مسایل فرهنگی ، وضعیت اجتماعی استان و بالاخره دههامسایل بغرنج وپیچیده ی دیگراظهارنظر نمی کنند؟. به نظرمی رسداحزاب وگروه های مستقردرقم صرفاهستند ونقش دیگری ایفا نمی کنند. با این حساب به نظر می رسد اظهار امیدواری و خوش بینی برخی از مقامات اجرایی از فعالیت‌های احتمالی احزاب و گروه های استانی قم صرفاً به این دلیل است که این ها هستند. اگر چه نمودی در جامعه و رسانه ها ندارند و مردم هم درباره ی آن ها چیزی نمی دانند و آن ها هم درباره ی مردم چیزی اگر می دانند منتشر نمی کنند ، مگر نه این است که احزاب باید بازوی نیروهای اجرایی باشند. برخی از کارشناسان و صاحبنظران فعالیت احزاب را که می تواند کمکی به دولت و کشور باشد را در راستای امر به معروف و نهی از منکر تلقی می کنند اگر احزاب چنین نقشی را ایفا کنند جامعه بدون شک گلستان خواهد شد.

یکی ازصروری ترین و لازم ترین چیزی که جریان های سیاسی باید احساس کنند وآن را به  ‌وجود آورند واین پدیده را دربین احاد مردم تبلیغ ، ترویج وتزریق کنند این است که ملت ومردم همچون یک خانواده هستند و باید حول محور قانون اساسی به گفت‌وگوبپردازند.

بدیهی است که احزاب می توانند وقدرت دارند کسانی را که در جامعه به فکر و اندیشه آن ها نزدیک‌تر هستند جذب ‌کنند ودرهنگام عمل واجرای کاری منسجم ترظاهرشوند.

بعضی ازصاحب نظران براین باورند یکی از دلایل اصلی اختلاف بین جریان‌های سیاسی در کشور این است که هنوز گروه‌ها ، احزاب  وفعالان سیاسی بر سر عنوانی به نام منافع ملی به اجماع وتفاهم نرسیده‌اند.

یعنی جریان های فکری و سیاسی باید در وهله ی اول بر سر منافع ملی به اجماع برسند و این آغاز راه برای موفقیت احزاب خواهد بود و در گام بعدی نیز باید هر حزب به حقوق  احزاب  مخالف خود احترام بگذارد.

اختلافات نباید در حد ی باشد که نتوانند در کنار هم بنشینند و صحبت کنند؛ چرا که اختلاف سلیقه و اختلاف سیاسی از لوازم و نیازمندی‌های احزاب است وبدون آن احزاب سیاسی به تکامل نمی رسند و اگر این ها نباشد، احزاب نمی‌توانند عیوب و ایرادات خود را ارزیابی کنند و آن ها را بهبود بخشند.

 سید محمد حسین دریاباری

چاپ شده درروزنامه گویه شماره 1363مورخ21/8/1398