روزنامه ایران خطاکرد گویه کارت زرد گرفت

روزنامه ایران خطاکرد گویه کارت زرد گرفت

     روزنامه ایران در22 اردیبهشت سال جاری  با درج کاریکاتوری وحدت ملی را تهدید و زمینه اختلاف ما بین  اقشار جامعه را از طریق مسایل نژادی و قومی فراهم ساخت.این روزنامه  دولتی و وابسته به خبر گزاری جمهوری اسلامی ایران می باشد. روزنامه ایران و خبر گزاری دولتی ایرنا به طور مستقیم زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره می شوند.پس از تشکیل دولت نهم و آغاز فعالیت این دولت، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جایجایی نیروها را آغاز کرد. اولین جابجایی و عزل وانتصاب اودر خبر گزاری ایرنا بوده است. بدون تردید اهمیت فوق العاده خبر گزاری برای صفار هرندی موجب گردید چنین اقدامی را بعمل آورد. شاید سرعت عمل و عدم مطالعه دقیق، ارشاد نشینان را به آن اشتباه بزرگ روزنامه دچار ساخته است . نمی دانیم چرا بزعم اینان  دیگران باید تاوان آن خطاواشتباه را بپردازند؟ پس از آنکه جامعه به علت چاپ کاریکاتور دستخوش اعتراضات گردید مطبوعاتی که صرفا اطلاع رسانی نموده و دلسوزانه و ناصحانه خواستار عدم تکرار چنین اشتباهاتی شدنداخطار دریافت نمودند. یکی از این نشریات« هفته نامه گویه» در قم بوده است که به خاطر چاپ یک خبر کوتاه اخطار دریافت نمود.

پژوهشگر ان و ناظران مطبوعات می دانند که« گویه» در طول انتشار خود هیچگاه بر خلاف منافع ملی قلم نزده است. و مقالات چاپ شده درآن چه از جانب مدیر مسئول آن و نیز سایر نویسندگان نظیرمقاله مفصل «زبان مشترک اقوام ایرانی و مقالاتی از این دست  همگی در راستای تحریص و تشویق وحدت» ملی و تحکیم مبانی آن بوده است . پس از درج کاریکاتور توسط روزنامه ایران ; هفته نامه گویه خبری را در شماره 101 تحت عنوان« اعتراض ترک زبانان قم به روزنامه ایران»  چاپ نمودکه  اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قم به علت چاپ خبر مذکور به گویه اخطار داده است.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به ماده 6 قانون مطبوعات استناد کرده است که ناظر به بندهای 4و5 آن ماده می باشد . گفتنی است خبر مندرح در گویه خواستار برخورد با عوامل اختلاف و اعتراض به روزنامه ایران شده است .

آیا روزنامه ایران بدلیل دولتی بودن مساوی با امنیت ملی است؟

متن اخطار اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم بدین شرح است.

    احتراما با توجه به ماده 6 قانون مطبوعات که در آن ایجاد اختلاف ما بین اقشار جامعه به ویژه از طریق مسائل نژادی و قومی و تحریص و تشویق افراد و گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج منع گردیده است و این مهم در شماره 101 آن نشریه با تیتر« اعتراض ترک زبانان قم به روزنامه ایران» رعایت نشده است نسبت به عدم تکرار و استفاده از چنین مطالبی به همکاران محترم تذکرات لازم را مبذول فرمایید.

    ضمنا در مورد چاپ مطلب به زبان ترکی به استحظار می رساند هر گونه تغییرات در نشریه طیق ماده 10 قانون مطبوعات باید با موافقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گیرد و آن مستلزم در خواست آن نشریه خواهد بود. مستدعی است دستور فرمایید از چاپ مطالب به زبان غیر فارسی خوداری کنند.

آیا اعتراض به یک روزنامه دولتی و عملکرد آن و اطلاع رسانی  تهدید امنیت ملی است؟! عین خبر به شرح زیر است:

    در پی درج مطلبی موهن در روزنامه ایران جمعه 22 اردیبهشت ماه 1385 جمعی از شعرا و نویسندگان ترک زبان قم طی تماس تلفنی با نشریه گویه اعتراض خود را نسبت به این عمل غیر اخلاقی و تفرقه افکنانه ابراز نمودند.لازم به ذکر است  در مورخه مذکور روزنامه ایران که باید تربیون رسمی تمام زبانها و قومیتها باشد با درج مطلب و کاریکاتوری که ملت ترک که در صد بیشتری از ساکنان جمهوری اسلامی را تشکیل می دهند توهین نموده بود.گفتنی است استان قم که ام القرای جهان اسلام می باشد و اکثر ترک زبانان آن نیز در مهاجرت اولیه خود به این منطقه جهت کسب علوم و معارف الهی پیشقدم بوده انداز معترضین جدی این گونه حرکتهای ناسیونالیستی می باشدامید است صدای اعتراض میلیونها ترک زبان ایرانی خواب خرگوشی کسانی را که هنوز به حقوق ملت ترک زبان در ایران اسلامی اعتقاد ندارند آشفته سازد.

شایان ذکر است یک واژه باید به قوم تغییر می کرد که متاسفانه چنین نشد اگر چه این واژه در ابتدای خبر استعمال و استخدام شده است .

    لازم به ذکر است گویه در هر شماره یک یا دو ستون به زبان ترکی مطلب چاپ می نمود. وقوع  جریان مذکور موجب گردید با تذکر شفاهی اداره کل فرهنک و ارشاد اسلامی مواجه و به دلیل عدم مجوز در خصوص این زبان وسایر زبانها از ادامه چاپ به آن زبان  خوداری شده است . همگان می دانند رعایت قوانین و مقررات همواره در سر لوحه کار آن نشریه قرار دارد . بارها اینجانب خواستار تذکر و یادآوری مقامات آن اداره به نشریه شده ام برای خنثی کردن برخی از تبلیغات سایتهای اینترنتی مطلبی تحت عنوان تذکر و یادآوری یر روی وبلاک «پیام وشتان» که متعلق به مدیر مسئول« نشریه گویه» می باشد قرار گرفت همین مطلب تحت عنوان هفته نامه گویه از« زبانهای انگلیسی عربی و آذری استفاده نمی کند» چاپ شده است که متن آن به شرح زیر است:

     تذکرویادآوری هفته نامه گویه از زبانهای انگلیسی عربی و آذری استفاده نمی کند

خوشبختانه  نشریه گویه، علی رغم همه مشکلات موجود توانست ازدوهفته نامه به هفته نامه تغییریابد.امیداست اکنون که قلمروفعالیت ان دربازتاب اخبار،دیدگاههاومباحث سیاسی ،فرهنگی ،اجتماعی،اقتصادی،علمی وورزشی وبالاخره تحلیل ونقدآن ازحیث زمانی گسترش یافت دررسالت خویش یه موفقیت های افزونتری نایل آید.ازآنجایی که در پروانه انتشار گویه، زبان فارسی قید شده است،لذااخیرامعاونت محترم مطبوعاتی اداره کل فرهنگ وارشاداسلامی استان قم اعلام کردچون زبان نشریه فارسی است استفاده ازسایر زبانها مانند عربی،انگلیسی وآذری منوط به کسب مجوزازوزارت فرهنگ وارشاداسلامی خواهدبود.لذابرهمین اساس نشریه گویه ضمن اعلام پایبندی به مقررات وقوانین اززبانهای فوقالذکرتاطی مراحل قانونی وکسب مجوز ازآن استفاده نخواهد کرد.در اینجا چند پرسش اساسی مطرح می شود که امید است حقوق دانان منصف ،صاحبنظران وتحلیلگران مسایل مطبوعاتی آن را پاسخ گفته ویا حداقل در جریان نحوه عملکرداداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی قم قرار گیرند .

1-   این اخطار بر اساس ماده 6 قانون مطبوعات بند 4و5 آن صادر گردیدآیا خبر مذکور که اعتراض  به روز نامه ایران بوده خللی در امنیت ملی پدید آورده است تا اخطار مبنای حقوقی پیداکند .

2-   حد ومرزهای اطلاع رسانی وتحریک اقوام ونژاد در جهت اخلال در امنیت ملی کشور کجاست وبر اساس موازین موجود چگونه قابل نعریف است .در این اخطار حد ومرزهای اطلاع رسانی وتحریک مراعات شده است ؟

3-   3-از آنجایی معمولا نامه های اداره کل با امضای مدیر کل برای بیرون ارسال می گردد اخطار فوق با امضای معاون مطبوعاتی برای گویه ارسال شده است البته اطلاعات ما حاکی است نامبرده فردی دلسوز ونیز از نیروهای رزمنده زمان جنگ بوده واز سوابق خوبی برخورداراست . پرسش ما این است که چرا مسئولیت آن اخطار رامدیر کل شخصا بر عهده نگرفته است اگر چه در نهایت مسئولیت آن متوجه اوست .تصور ما این است اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم چه مدیر کل و جه معاون وی تحت فشار دیگران اقدام به صدور خطا نموده اند . احساس ما این است که تحولات پدید آمده در روز نامه ایران به اختلافات در وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی با خبرگزاری ونیز گردانندگان روز نامه برمی گردد وبالاخره رفتار مسوولان هنگام آغاز به کار مجددروزنامه معید همین جریان است اختلافات وتسویه حسابها برای بدست گرفتن خود روزنامه با کادرموردنظر موجب گردید تا اتفاقات اخیر بوجود آید.آیابرای بدست گرفتن یک تریبون باید این همه هزینه از جیب منافع ملی آن هم دراین مواقع دشوار و حساس مجاز، مشروع و قانونی است؟و مرتکبان آن نباید به ملت ایران و تاریخ پاسخگو باشند؟   

                                                سیدمحمدحسین دریاباری

                                   1/4/1385